ANT0104 เสาอากาศรอบทิศทางแบนด์กว้างพิเศษ

สำหรับการวัดค่าสัมประสิทธิ์ทิศทางของเสาอากาศ D ในทางปฏิบัติ เราจะกำหนดค่านี้จากมิติของช่วงลำแสงที่แผ่รังสีของเสาอากาศ

ไดเรกติวิตี้ D คืออัตราส่วนของความหนาแน่นกำลังที่แผ่รังสีสูงสุด P(θ,φ) Max ต่อค่าเฉลี่ย P(θ,φ)av บนทรงกลมในบริเวณสนามไกล และเป็นอัตราส่วนไร้มิติที่มากกว่าหรือเท่ากับ 1 สูตรการคำนวณมีดังนี้:

นอกจากนี้ ทิศทาง D สามารถคำนวณได้จากสูตรต่อไปนี้:

D = 4 PI / Ω _A

ในทางปฏิบัติ การคำนวณลอการิทึมของ D มักใช้เพื่อแสดงค่าเกนทิศทางของเสาอากาศ:

D = 10 log ⁡ d

ค่าไดเรกติวิตี้ D ข้างต้นสามารถตีความได้ว่าเป็นอัตราส่วนของช่วงลำแสงของเสาอากาศทรงกลม (4π rad²) ω _A ตัวอย่างเช่น หากเสาอากาศแผ่รังสีไปยังพื้นที่ครึ่งซีกด้านบนเท่านั้น และช่วงลำแสงของเสาอากาศคือ ω _A=2π rad² ค่าไดเรกติวิตี้ของเสาอากาศคือ:

หากใช้ลอการิทึมของทั้งสองด้านของสมการข้างต้น จะสามารถหาค่าเกนทิศทางของเสาอากาศเทียบกับไอโซทรอปิกได้ อย่างไรก็ตาม ค่าเกนนี้สามารถสะท้อนการแผ่รังสีรูปแบบทิศทางของเสาอากาศในหน่วย dBi เท่านั้น เนื่องจากประสิทธิภาพการส่งสัญญาณไม่ถือเป็นค่าเกนที่เหมาะสมที่สุด ผลการคำนวณมีดังนี้

3.01 คลาส: : dBi d = 10 log ⁡ 2 วัสดุ

หน่วยขยายของเสาอากาศคือ dBi และ dBd โดยที่:

DBi: คือค่าเกนที่ได้จากการแผ่รังสีของเสาอากาศเมื่อเทียบกับแหล่งกำเนิดจุด เนื่องจากแหล่งกำเนิดจุดมี ω _A=4π และค่าเกนแบบทิศทางเดียวคือ 0dB

DBd: คือค่าเกนของการแผ่รังสีของเสาอากาศเมื่อเทียบกับเสาอากาศไดโพลครึ่งคลื่น

สูตรการแปลงระหว่าง dBi และ dBd คือ:

2.15 คลาส: : dBi 0 DBD วัสดุ