ANT0104 เสาอากาศรอบทิศทางรอบทิศทาง

สำหรับการวัดเชิงปฏิบัติของค่าสัมประสิทธิ์การชี้นำเสาอากาศ D เราจะกำหนดจากมิติของช่วงลำแสงการแผ่รังสีของเสาอากาศ

Directivity D คืออัตราส่วนของความหนาแน่นพลังงานที่แผ่รังสีสูงสุด P (θ, φ) สูงสุดต่อค่าเฉลี่ยของมัน p (θ, φ) av บนทรงกลมในพื้นที่ห่างไกลและเป็นอัตราส่วนไร้มิติมากกว่าหรือเท่ากับ 1 สูตรการคำนวณมีดังนี้:

นอกจากนี้ Directivity D สามารถคำนวณได้โดยสูตรต่อไปนี้:

d = 4 pi / Ω _a

ในทางปฏิบัติการคำนวณลอการิทึมของ D มักจะใช้เพื่อแสดงถึงการได้รับทิศทางของเสาอากาศ:

d = 10 log ⁡ d

Directivity ข้างต้น D สามารถตีความได้ว่าเป็นอัตราส่วนของช่วงทรงกลม (4πRad²) ช่วงลำแสงเสาอากาศΩ _a ตัวอย่างเช่นหากเสาอากาศแผ่รังสีไปยังพื้นที่ซีกโลกส่วนบนเท่านั้นและช่วงลำแสงคือΩ _a = 2πrad²ดังนั้นทิศทางของมันคือ:

หากมีการใช้ลอการิทึมของทั้งสองด้านของสมการข้างต้นสามารถรับทิศทางของเสาอากาศได้เมื่อเทียบกับ isotropy ควรสังเกตว่าการได้รับนี้สามารถสะท้อนการแผ่รังสีรูปแบบของเสาอากาศในหน่วยของ DBI เท่านั้นเนื่องจากประสิทธิภาพการส่งสัญญาณไม่ถือว่าเป็นกำไรในอุดมคติ ผลการคำนวณมีดังนี้:

3.01 คลาส :: DBI D = 10 บันทึก⁡ 2 วัสดุ

เสาอากาศได้รับคือ DBI และ DBD ที่ไหน:

DBI: เป็นอัตราขยายที่ได้จากการแผ่รังสีเสาอากาศที่สัมพันธ์กับแหล่งกำเนิดเนื่องจากแหล่งที่มาของจุดมีΩ _a = 4πและอัตราขยายทิศทางคือ 0db;

DBD: การได้รับการแผ่รังสีของเสาอากาศเทียบกับเสาอากาศไดโพลครึ่งคลื่น

สูตรการแปลงระหว่าง DBI และ DBD คือ:

2.15 คลาส :: DBI 0 DBD วัสดุ